Ένα video που ήδη έχει γίνει viral και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο σε πολλά sites, είναι αυτό που με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα σήμερα.
Παρατηρούμε έναν νέο άνθρωπο που δίνει το καλύτερό εαυτό για να κυνηγήσει το όνειρό του.
Η κριτική επιτροπή επιλέγει να μην του δώσει την ευκαιρία και αυτός έρχεται σε αρκετά αμήχανη στιγμή χάνοντας τις αισθήσεις του.
(μιας και δεν επιθυμώ να αναπαραχθεί στην σελίδα μας, απλά σας βάζω το link να δείτε το περιστατικό ΕΔΩ )
Εξαιρώντας το γεγονός ότι για την προσωπική του ψυχική υγεία έπειτα από αυτό το τραυματικό γεγονός θα ήταν καλύτερο να μην δημοσιευθεί , άσχετα αν η εκπομπή δεν ευθύνεται για το περιστατικό , εστιάζω σε ένα πράγμα.
Η ελληνική πραγματικότητα δεν δίνει ευκαιρίες στους νέους... και όταν τις δίνει τις παίρνει μια για πάντα .
Σήμερα ήταν το παιδί αυτό... αύριο θα είμαι εγώ ή εσύ... όλοι εμείς που μας δώσανε έναν κόσμο διαφορετικό από όσα μας δίδαξαν και νιώθουμε ότι δεν ξέρουμε που βαδίζουμε...
Σίγουρα θα νιώσουμε ότι τα πόδια μας δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος των ονείρων μας... αλλά οφείλουμε να είμαστε εκεί στον διπλανό μας να τον βοηθήσουμε να σταθεί , όπως θα κάνουν και άλλοι για εμάς.
Παρατηρούμε έναν νέο άνθρωπο που δίνει το καλύτερό εαυτό για να κυνηγήσει το όνειρό του.
Η κριτική επιτροπή επιλέγει να μην του δώσει την ευκαιρία και αυτός έρχεται σε αρκετά αμήχανη στιγμή χάνοντας τις αισθήσεις του.
(μιας και δεν επιθυμώ να αναπαραχθεί στην σελίδα μας, απλά σας βάζω το link να δείτε το περιστατικό ΕΔΩ )
Εξαιρώντας το γεγονός ότι για την προσωπική του ψυχική υγεία έπειτα από αυτό το τραυματικό γεγονός θα ήταν καλύτερο να μην δημοσιευθεί , άσχετα αν η εκπομπή δεν ευθύνεται για το περιστατικό , εστιάζω σε ένα πράγμα.
Ο νέος αυτός δεν διαφέρει σε τίποτα από εμένα ή εσένα , ανεξαρτήτως τη ηλικία είσαι, που παλεύεις να σταθείς στα πόδια σου.
Η ελληνική πραγματικότητα δεν δίνει ευκαιρίες στους νέους... και όταν τις δίνει τις παίρνει μια για πάντα .
Σήμερα ήταν το παιδί αυτό... αύριο θα είμαι εγώ ή εσύ... όλοι εμείς που μας δώσανε έναν κόσμο διαφορετικό από όσα μας δίδαξαν και νιώθουμε ότι δεν ξέρουμε που βαδίζουμε...
Σίγουρα θα νιώσουμε ότι τα πόδια μας δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος των ονείρων μας... αλλά οφείλουμε να είμαστε εκεί στον διπλανό μας να τον βοηθήσουμε να σταθεί , όπως θα κάνουν και άλλοι για εμάς.
Ψηλά το κεφάλι , με συλλογικότητα και κατανόηση , όλα θα ξεπεραστούν.
Οφείλουμε να δώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας από αυτόν που μας δώσαν.
Επιμέλεια άρθρου:
Αντώνιος Καλέντζης MBPsS / MISCP
Μέλος Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων
Νευροψυχολόγων , Coaching Ψυχολόγων
Μέλος Διεθνούς Συλλόγου Coaching Ψυχολόγων Εκπαιδευτής Προγραμμάτων Ψυχικής Υγείας Πανεπιστημίου Αιγαίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να γράψετε την άποψή σας εδώ