Εσύ ..."τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;"

Σε μια απαιτητική ελληνική πραγματικότητα παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερους συνανθρώπους να βιώνουν κατάπτωση σωματικής και ψυχικής υγείας.

Άλλοι παραδέχονται ότι ταλαιπωρούνται και ζητούν βοήθεια...

Άλλοι προσπαθούν να είναι σε επαφή καθημερινά με αρκετό κόσμο "για να ξεχνιούνται"...

Άλλοι δεν θα το παραδεχθούν ποτέ , έως ότου τα σωματοποιηθεί η ψυχοπαθολογία που καταπιέζουν τόσο καιρό...

Άλλοι προκαλούν τσακωμούς ή προστριβές με άλλα άτομα, σε επίπεδο που εάν αφιέρωναν χρόνο στο να ακολουθήσουν τα όνειρά τους θα το είχαν καταφέρει ήδη...

Ανεξαρτήτως ηλικίας, εκπαιδευτικο-οικονομικού υποβάθρου, δείκτη νοημοσύνης, εμπειρίας με άριστη επίλυση παρόμοιων καταστάσεων , ένα χαρακτηριστικό ζωτικής σημασίας είναι η "συμφιλίωση με τον εαυτό μας".

Με την φράση "συμφιλίωση με τον εαυτό μας", αναφέρομαι στα στεγανά που έχουμε θέσει στη ζωή μας, σε σχέση με τα νέα δεδομένα που έρχονται και αρνούμαστε να αποδεχθούμε. Ο χρόνος προχωράει και όλα τα δεδομένα γύρω μας αλλάζουν. Ακόμα και εμείς αλλάζουμε στο ταξίδι μας αυτό.

Η άρνησή μας ότι εμείς δεν αλλάζουμε ενώ δεχόμαστε ότι τα υπόλοιπα γύρω αλλάζουν, οδηγεί σε μια εσωτερική διαμάχη που εάν δεν οδηγήσει σε ψυχοπαθολογία, σίγουρα εξασθενεί το πνεύμα και με την σειρά το σώμα.

Μια νέα μέρα ξεκινά αύριο... μια νέα μέρα για να γνωρίσεις από την αρχή έναν παλιό σου φίλο που όταν ήσουν μικρός/μικρή, μοιραζόσουν τα όνειρα "για το τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις"...

Εγώ από την άλλη... ακόμα αστροναύτης θέλω να γίνω. Εσύ;

Επιμέλεια άρθρου: