Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή.
Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων ( πηγή wikipedia ).
Δεν κατηγορούμε τον Τουρκικό στρατό που επιτέθηκε σε ένα μέρος που μιλούν ελληνικά και έχουμε κοινούς προγόνους, κατηγορούμε την θανάτωση τόσων αθώων πολιτών ... τον ξεριζωμό τόσων οικογενειών ... και τους ομαδικούς τάφους με γυναικόπαιδα.
Οι παππούδες μου ήταν γύρω στα 40-50 χρονών όταν έγινε ο πόλεμος του 1974. Κάτοικοι ενός μικρού χωριού της Αχαΐας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Κύπρο. Εκείνη την ημέρα είχανε πάει για μπάνιο οικογενειακά , μιας και "τ' Αηλιός" θεωρείται μεγάλη γιορτή και αργία .
"Ξαφνικά ενώ ήμασταν στην παραλία , κάποιος άρχισε να τρέχει στη παραλία και να φωνάζει "Πόλεμος-Πόλεμος". Όλος ο κόσμος πανικόβλητος άρχισε να τρέχει και κακήν κακώς τρέχανε όλοι προς τα σπίτια τους." Ήταν η εποχή που το μόνο ΜΜΕ ήταν το ράδιο.
"Μέσα σε λίγες ώρες ήρθε στο χωριό ένα στρατιωτικό φορτηγό και πήρε 4 νέους για επιστράτευση. "
Πήρανε και τον πρώτο εξάδελφο του παππού μου, τον Σταύρο Φραντζή. Ένας άνθρωπος που πολέμησε για την πατρίδα και συνέχισε τη ζωή του ως αγρότης, σαν να μην πήγε ποτέ. Σαν να μην έζησε ποτέ το θάνατο. Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κάτοικος πλέον της υλικής ζωής εδώ και δυο χρόνια (απεβίωσε). Είναι ένας από αυτούς τους αφανής ήρωες που δεν αρνήθηκε να αφήσει την οικογένειά του για την πατρίδα του, ένας από αυτούς τους απλούς συμπολίτες μας που ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα ήταν σε πόλεμο.
Σίγουρα δεν ξέρουμε κατά πόσο είμαστε απόγονοι των γενναίων Ελλήνων της Αρχαίας Ελλάδος... όμως αυτός ο τόπος γεννάει ήρωες... Έλληνες Ήρωες !!
Δεν ξεχνώ
επιμέλεια άρθρου:Αντώνιος Καλέντζης MBPsS / MISCPΨυχοπαιδαγωγική και ΣυμβουλευτικήΜέλος Βρετανικού Συλλόγου ΨυχολόγωνΚλινικών Ψυχολόγων , ΝευροψυχολόγωνΜέλος Διεθνής Συλλόγου Coaching Ψυχολόγωνpsychologized@gmail.com | www.antonioskalentzis.eu
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να γράψετε την άποψή σας εδώ