Είναι αυτοί που πάντα λέγανε και που θα συνεχίσουν να λένε... με αριθμούς , μελέτες , στατιστικές αναλύσεις και πολύ έρευνα για να ενημερώνουν τον κόσμο.
Η Ελλάδα του σήμερα, αποτελείται από πληθυσμό με πρόσβαση για ενημέρωση από πολλά μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες , διαδίκτυο ).
Αποφασίσαμε λοιπόν να σας μεταφέρουμε καθημερινά από Αθήνα και Πάτρα, τις συζητήσεις που κάνουμε με περαστικούς διαφόρων ηλικιών. ( Θα ήταν χαρά μας να έχουμε εικόνες και από άλλα μέρη της Ελλάδος)
Πάτρα 2/7/2015
Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή μέρα στην Πάτρα. Το πρόγραμμά μου είχε το καθιερωμένο πρωινό καφέ στο χέρι (με 1 Ευρώ πλέον οι τιμή). Οι ιδιοκτήτες είναι νεαρής ηλικίας , γύρω στα 30. Έντονα προβληματισμένοι, με το χαμόγελο να μην είναι εγκάρδιο , αλλά αντανακλαστικό . Οι πελάτες δεν χαιρετιούνται από μακριά όπως τις άλλες μέρες, αλλά έχουν "κουρνιάσει" και κάνουν πηγαδάκια μιλώντας χαμηλόφωνα .
"Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, έχουμε παλέψει γι αυτό το μαγαζί, σίγουρα δε τα βγάζουμε πέρα εύκολα, είμαστε όλη μέρα εδώ για ένα μεροκάματο 20-30 ευρώ. Σίγουρα έχουμε κρίση και ζούμε σε μια μιζέρια , αλλά αν τη Δευτέρα συνεχιστεί αυτό το πράγμα και δεν έχω ούτε αυτά? Σήμερα εμφανίστηκαν και οι πρώτοι πελάτες που για πλάκα είπαν αν θέλω να ανταλλάξουμε ένα καφέ με κάποιο είδος τροφής (πακέτο μακαρόνια, λάχανο, φρούτο). Αν το λένε στη πλάκα, θα το πουν και σοβαρά".
Συνέχισα την πορεία μου στο κέντρο της πόλης , ο κόσμος μουδιασμένος , χωρίς εντάσεις, με πολύ νευρικότητα . Επόμενος σταθμός ένα κατάστημα που προσφέρει υπηρεσίες . Πάντα στις 9 ανοικτό και με ουρά κόσμο έξω .... 9:05 και μόλις ήρθε να ανοίξει το μαγαζί. Πραγματικά απόρησα .
"Μην απορείς καθόλου, όλη την εβδομάδα έτσι είναι, τα καθημερινά έξοδα του καταστήματος δε βγαίνουν, βάζω και από τα χρήματα που έχω φυλάξει να πληρώσω της υποχρεώσεις"
Επόμενος που μίλησα ήταν ένας παππούς γύρω στα 70 πολύ προσεγμένος και καλοντυμένος. Μου είπε ότι είναι γέννημα θρέμα Πατρινός (από τους λίγους που δεν είναι άποικοι από τα γύρω χωριά).
"Το αποτέλεσμα του σήμερα , ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια, σίγουρα πρέπει να αλλάξει, αλλά σε ρωτάω, τι θα γίνει τη Δευτέρα? Έχω εγγόνια φοιτητές στο Πανεπιστήμιο που σκέφτονται να φύγουν έξω. Λέτε οι νέοι θέλετε να έρθει ρήξη, όμως ξέρετε πραγματικά τι σημαίνει πείνα? Εγώ ξέρω..."
Είχα αργήσει να πάω στο γραφείο, πίσω μου περπατούσαν μια παρέα ηλικίας 18-22. "Εσείς τι βλέπετε παιδιά?" , ρώτησα.
"Δε βλέπουμε, σπουδάσαμε , παλέψαμε, αλλά πάψαμε εδώ και χρόνια να βλέπουμε"... και συνέχισαν να περπατούν με έκφραση απόγνωσης .
Και άλλοι νέοι γύρω στα 25 περάσαν δίπλα μου.... "Όχι δε μπορούμε να πάμε για καφέ, απλά θα περπατήσουμε στο πεζόδρομο, τα 2 ευρώ που έχω επάνω μου τα θέλω για εισιτήριο να πάω σπίτι"
Ο "Σταμάτης" μου απαγόρευσε για λίγο να περάσω τη διάβαση πεζών και σταμάτησα για λίγα δευτερόλεπτα. Ένας ηλικιωμένος δείχνοντας τοπικό πρωτοσέλιδο με συνταξιούχους να περιμένουν στις τράπεζες λέει σε έναν νεότερο:
"Κοίτα εδώ κατάντια , γεροντάκια να περιμένουν να πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες. Έδώ καταντήσαμε με τα όχι σας!".
Ο νεότερος σε έντονο ύφος απαντάει:
"Δεν είδα να κάνεις έτσι και με τις ουρές στα ΟΑΕΔ και στα συσσίτια . Δεν είδα τα ΜΜΕ να δείχνουν εικόνες απο διακομιδές τροφίμων στις πλατείες. Δεν σε είδα να παραπονιέσαι που οι νέοι είναι άνεργοι και δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη"
Ο ηλικιωμένος συνέχισε να διαβάζει την εφημερίδα του, δεν τον άκουσε καν, σαν να μην μίλησε κανείς ποτέ.
Νομίζω πως πήρα μια εικόνα για σήμερα....
Αθήνα 2/7/2015
Είχα αργήσει να ξυπνήσω μερικά λεπτά και κατάλαβα ότι ξύπνησα όταν έφτασα στον ηλεκτρικό σταθμό. Σήμερα είναι δωρεάν οι μεταφορές στην πόλη και ο ηλεκτρικός με πολύ κόσμο μέσα. Ακούω να συνομιλούν δίπλα μου νέοι σε ηλικία , λέει μια κοπέλα στη φίλη της:
"Μου έχουν πέσει τα μούτρα, ούτε καφέ δε μπορώ να πάρω, πάλι καλά που είναι δωρεάν ο ηλεκτρικός σήμερα γιατί θα έριχνα πολύ περπάτημα".
Για λίγο ένιωσα τύχη και ντροπή που έχω δουλειά και θα πάρω καφέ... πιο συζητούν :
"Δε με νοιάζει τι θα κάνουν, εγώ θέλω να κόψουν το κεφάλι τους και να μη μου πειράξουν ούτε ένα ευρώ στο λογαριασμό μου στη τράπεζα!"
Στην Ομόνοια είναι η στάση μου να κατέβω για το γραφείο. Πραγματικά πάρα πολλοί αλλοδαποί κατεβαίνουν σήμερα από το τρένο, γίνεται κάποια συγκέντρωση σήμερα?
Η δουλειά μου είναι στο κέντρο, όλη τη διαδρομή ήθελα αν αγοράσω να πιω έναν καφέ, αλλά ερχόταν στο μυαλό μου συνέχεια η εικόνα από τη κοπέλα που δεν είχε τα χρήματα. Πριν το καταλάβω έφτασα στη πολυκατοικία και συναντώ τον θυρωρό . Ένας κύριος γύρω στα 50, με απολυτήριο Γυμνασίου :
"Εδώ που φτάσαμε είτε ναι είτε όχι, πάμε στο πουθενά. Να μας φυλάξει ο θεός να μην έρθουν τα χειρότερα έχω μικρά παιδιά "
Ευχή όλων μας να μην έρθουν τα χειρότερα....
Γράψε μας και εσύ τι βλέπεις από το περιβάλλον που ζεις και στείλε μας στο psychologized@gmail. com
Είναι σημαντικό να ξέρουμε τι σκέφτονται οι συμπολίτες μας, γιατί αν καταλάβουμε την πραγματικότητα του καθενός , τότε μόνο θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε σαν ομάδα και όχι σαν απέναντι στρατόπεδα.
Άρθρα Ψυχολογίας - Psychologized - Σχέσεις - Ψυχολόγος -Ψυχολογία - Άγχος - Κατάθλιψη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να γράψετε την άποψή σας εδώ