Η Αγάπη Είναι Τέχνη

Το μεγαλύτερο ίσως επίτευγμα σου είναι δυο μάτια να σε κοιτάζουν σαν να είσαι όλη τους η ζωή και να νιώθεις και εσύ το ίδιο. Αν είσαι τυχερός και πράγματι πρόκειται για καθαρή τύχη, θα γεννηθείς από γονείς που σε αγαπούν και θα είσαι γι αυτούς οτι πολυτιμότερο έχουν. Το να πετύχεις όμως να αγαπηθείς και να αγαπήσεις ένα άτομο με εντελώς διαφορετική διαδρομή από τη δική σου ως τη στιγμή της συνάντησης σας, είναι κάτι που χρειάζεται πολύ προσπάθεια και για να το διατηρήσεις χρειάζεται η προσπάθεια μιας ολόκληρης ζωής.

O Erich Fromm υποστηρίζει πως η αγάπη είναι τέχνη. Οι περισσότεροι άνθρωποι
δυσκολεύονται να αγαπήσουν γιατί θεωρούν πως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο
συναίσθημα που το συναντά κανείς αν είναι τυχερός. Μια απο τις πλάνες που
αντιμετωπίζουν είναι οτι περιμένουν να αγαπηθούν και οχι να αγαπήσουν και να
αναπτύξουν αυτή τους την ικανότητα. Ολοκληρώνοντας την θεωρία του για την αγάπη ο Fromm τονίζει πως «το πρώτο βήμα για να αγαπήσουμε είναι να καταλάβουμε οτι η αγάπη ειναι τέχνη ακριβώς οπως μια τέχνη ειναι η ίδια η ζωή. Η διαδικασία εκμάθησης μιας τέχνης μπορεί να διαιρεθεί σε δυο μερη : Το πρώτο είναι η εκμάθηση της θεωρίας και το δεύτερο η εκμάθηση της πρακτικής. Μόνο έπειτα απο μακρια πρακτική εξάσκηση θα είμαι κύριος της τέχνης. Μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σε ενα πράγμα στη διαίσθηση μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης. Αλλά εκτός απο τη γνώση της θεωρίας και της πρακτικής υπάρχει ένας τρίτος παράγοντας για την κατακτηση της καθε τέχνης- η υπέρτατη σημασία που δίνουμε στην τέχνη αυτή.

Τίποτα άλλο στον κόσμο δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό απο την τέχνη που μας ενδιαφέρει

Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη θεωρία του Fromm με τρεις λέξεις. Για να
αγαπήσουμε χρειάζεται γνώση, προσπάθεια και αφοσίωση.Η λέξη είναι αγάπη οχι έρωτας, όχι ενθουσιασμός και για να καταφέρεις να αγαπήσεις και να αγαπηθεις ολοκληρωτικά χρειάζεται χρόνος και υπερβάσεις και απο τις δυο πλευρές (it
takes two to tango). Πολλές φορές θα χρειαστεί να αλλάξεις το τροπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα ή να μεταβάλλεις τα όρια του εαυτού σου, και για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να τα γνωρίζεις. Όχι δεν μπορείς να τα γνωρίζεις εξαρχής γιατί μόνο μέσα απο ιδιαίτερες συνθήκες, δύσκολες συνήθως μπορείς να τα ανακαλύψεις.

Οι καταστάσεις που ζείς οι επιλογές που κάνεις, η διαδρομή που ακολουθείς σε φέρνουν πάντα αντιμέτωπο με το εαυτό σου και εκεί τον γνωρίζεις. Αφου λοιπόν τον γνωρίσεις μπορείς να τον αλλάξεις, να τον προσαρμόσεις και φυσικά θα χρειαστεί να το κάνεις αυτό. Πως γίνεται να μην χρειαστεί; Και μόνος του να είναι κανείς δυσκολεύεται απίστευτα κάποιες φορές να βγάλει ακρη με τον εαυτό του, να φτασει όσο πιο κοντα μπορεί στο ιδεατό του στις επιθυμητές και λειτουργικές συμπεριφορές που θα ήθελε να έχει. Πόσο μάλλον λοιπόν όταν υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή μας, ένας άνθρωπος που επιλέξαμε να είναι τόσο κοντά στον πυρήνα μας, στο εγώ μας. Χρειάζεται διπλή προσπάθεια καθώς θα πρέπει περα απο τον εαυτό σου να γνωρίσεις και εκείνον και αυτή τη δύναμη για να επιμείνεις όσο χρειάζεται μόνο η αγάπη μπορεί να στη δώσει και μόνο υπο την προϋπόθεση της τόσο σκληρής και συνεχούς προσπάθειας μπορείς να τη διατηρήσεις.

Χρησιμοποιώ συχνά την λέξη προσπάθεια γιατι πιστεύω πως αποτυχημένος είσαι μόνο οταν σταματάς να προσπαθείς να εξελίσσεσαι και να γίνεσαι το καλύτερο που μπορείς να γίνεις, όταν σταματάς να θες να αγγίξεις τα όρια των δυνατοτήτων σου. Για μένα αυτό είναι από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα να μην σταματάς ποτε να προσπαθείς να αγαπάς και ας είναι πολλές φορές τοσο δύσκολο και επίπονο.

Ακόμα και αν ξέρεις πως στο τέλος αν δεν είσαι τυχερός (τύχη και αυτή) οι νόμοι της ζωής, ο θάνατος στην συγκεκριμένη περίπτωση θα σε αναγκάσουν να μείνεις μόνος.

Μόνος μακριά απο αυτόν για τον οποίο κανες υπερβάσεις που δεν φανταζόσουν ποτε οτι θα κανεις αντιμέτωπος με την σκληρότητα και ταυτόχρονα την απλότητα της ζωής.