Παγκοσμίως , τα τελευταία χρόνια, υπάρχει οικονομική δυσκαμψία , με αποτέλεσμα να υπάρχει απόλυτος προβληματισμός για το αύριο.
Μπορεί στη ζωή να μην κρίνεται η ευτυχία μας από τα χρήματα , αλλά η έλλειψη του χρήματος μπορεί να οδηγήσει στην δυστυχία . Σε μια κοινωνία που όλα αγοράζονται και πουλιόνται , από την τροφή έως της υπηρεσίες , η οικονομική κρίση έχει φέρει μια μόνιμη ανασφάλεια . Πόσοι συνάνθρωποι έχουν οργανώσει τις ζωές τους , σύμφωνα με ένα πρόγραμμα ... πρόγραμμα που σε ξαφνικά χάθηκε, βλέποντας τα εισοδήματα να λιγοστεύουν ενώ οι υποχρεώσεις να είναι σταθερές.
Η ανασφάλεια για την μη επίτευξη του προγράμματος της ζωής τους (ή και των ονείρων τους), φέρνει άγχος και όταν το άγχος γιγαντώνεται , μας κυριεύει και μας πνίγει , μειώνοντας την λειτουργικότητα και την ικανότητά μας να μπορούμε να διαχειριστούμε δυσκολίες της καθημερινότητας.
Το "οικονομικό άγχος", είναι ένα μόνιμο πρόβλημα που έχει πάρει μορφή πανδημίας . Το χειρότερο όμως όλων , είναι ότι είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για τη δημιουργία προβλημάτων στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Πολλά ζευγάρια βλέπουμε να τσακώνονται , γάμοι να διαλύονται , ανικανότητα να δημιουργηθούν νέες σχέσεις (είτε φιλικές είτε ερωτικές), αλλά το χειρότερο όλων είναι η ότι χάνεται η "όρεξη" όλων να ασχοληθούν με αυτό το πρόβλημα .
Ακούγοντας τριγύρω μας την φράση "οικονομική κρίση" , όλα έχουν έρθει σε δεύτερη μοίρα. Κρίση ενός πολύτιμου υλικού αγαθού, το οποίο είναι ικανό να εκμηδενίσει την συναισθηματική εκδήλωση ή την διάθεση για ερωτική επαφή.
Πολλά ζευγάρια αναφέρουν ότι χωρίς να το καταλάβουν , μια σχέση έρωτα και πάθους, έχει γίνει σχέση διεκπεραιωτική παρά συντροφική.
Οι έρευνες των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι υπάρχει υψηλή συσχέτιση ανάμεσα στο άγχος και στις σεξουαλικές δυσλειτουργίες ψυχογενούς κυρίως αιτιολογίας. Ένας άνδρας της εποχής μας, προσπαθεί καθημερινά να επιβιώσει στον επαγγελματικό τομέα, δημιουργώντας του αυξημένη ανασφάλεια, με τη σειρά της άγχος και όπως καταλαβαίνουμε βάζουν τον άνδρα σε ένα συνεχή Μαραθώνιο χωρίς τέλος. Απλά φανταστείτε έναν άνδρα, που νιώθει την ευθύνη να φέρει οικονομικούς πόρους στο σπίτι και να συντηρήσει τη σχέση του, πόσο μπορεί να κλονιστεί η αυτοεκτίμησή του , ακόμα ο ανδρισμός του. Το "επαγγελματικό άγχος" θεωρείται ο κυρίαρχος λόγος για εμφάνιση σεξουαλικής δυσλειτουργίας σε άντρες 30-55 ετών.
Μιας και ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας, οι γυναίκες επίσης βιώνουν το "επαγγελματικό άγχος" με ένταση. Δεν θα αναφέρω το παράδειγμα με τους άνδρες, που στις μέρες μας εννοείται ότι βιώνουν ακριβώς το ίδιο με τους άνδρες. Σε πολλές περιπτώσεις , μιας και θεωρείται το αδύναμο φύλο, υπάρχουν εργοδότες ή συνάδελφοι που ασκούν σεξουαλική παρενόχληση σε κάποια γυναίκα συνάδελφο. Φανταστείτε τώρα μια γυναίκα που εργάζεται και με αυτά τα χρήματα (δεν είναι και πολλά στις μέρες μας) , θα πρέπει να συντηρήσει το σπίτι της . Σε αυτό το περιβάλλον όμως το αφεντικό κάνει χειρονομίες ή της μιλάει πρόστυχα. Δεν μπορεί να αφήσει την δουλειά της γιατί έχει ανάγκη τα χρήματα, αλλά όταν γυρίζει σπίτι "σιχαίνεται" τον εαυτό της και ντρέπεται να πει στον άντρα της τι πραγματικά βιώνει.
Συνοψίζοντας,με απλά παραδείγματα και στα δύο φύλα , παρατηρούμε ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και τις σχέσεις. Σωστά;
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω . Είμαστε παιδιά και εγγόνια κάποιων που κάνανε οικογένειες και χτίσανε τα σπίτια με λάσπη και πέτρες μόνοι τους... που περπατούσαν χιλιόμετρα σε λασπόδρομους να πάνε σχολείο (όσοι μπόρεσαν να πάνε)... που τα πιάτα όλης της οικογένειας είχαν τόσο φαγητό όσο έχει μόνο το δικό μας... που ένα ζευγάρι παπούτσια το φόραγαν για δεκαετίες... που ένα ρούχο το φόραγαν όλα τα παιδιά.... που δεν υπήρχε "βόλτα και έξοδος" , μόνο υποχρεώσεις...
Είναι μερικά από τα παραδείγματα από τα άπειρα που μπορούμε να βάλουμε . Τι άλλαξε όμως;
Γίναμε απαιτητικοί .
Τα θέλουμε όλα, τώρα και χωρίς κόπο!
Δεν γίνανε οι σχέσεις δύσκολες, απλά εμείς δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε περισσότερο... εμείς γίναμε εγωκεντρικά πλάσματα που δεν ανεχόμαστε να πούμε την πραγματικότητα στον/στην σύντροφό μας... εμείς χωρίζουμε για να βρούμε έναν καλύτερο σύντροφο ... εμείς αναλώνουμε την ψυχή ,τα συναισθήματα και το σώμα μας σε μια κοινωνία που ότι "γεμίζει" στο μάτι μας, ντε και καλά να πρέπει να "γεμίσει και την καρδιά μας".
Θα κλείσω το κείμενο με ένα όμορφο διάλογο που μου έχει μείνει :
Κάποτε ρώτησα τον παππού μου
-Καλά παππού, εμείς στις μέρες μας χωρίζουμε για πλάκα, εσύ 50 χρόνια πως άντεξες να είσαι με μια γυναίκα και να επιβιώσει η σχέση σας;
-Εμείς ζήσαμε σε άλλη εποχή... σε μια εποχή που ότι χάλαγε το φτιάχναμε... δεν το πετάγαμε!!
Επιμέλεια άρθρου:
Μέλος Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων Κλινικών Ψυχολόγων , Νευροψυχολόγων , Coaching Ψυχολόγων
Μέλος Διεθνούς Συλλόγου Coaching Ψυχολόγων Εκπαιδευτής Προγραμμάτων Ψυχικής Υγείας Πανεπιστημίου Αιγαίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να γράψετε την άποψή σας εδώ